Το Μουσείο

ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ

Το ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ αποτελεί και την κύρια δράση και σημείο αναφοράς για το ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. Έχει ενταχθεί στους καταλόγους μουσείων του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Μάλιστα δε η ονομασία ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ –ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ.  καθώς και το σήμα του Μουσείου έχουν κατοχυρωθεί  στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Το Μουσείο συνεργάζεται με άλλα  μουσεία,  όπως το ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ απ’ όπου και η συλλογή των έργων της Βούλας Παπαϊωάννου, ενώ μετέχει στο δίκτυο των μουσείων της Μαγνησίας.

 

Η φιλοσοφία δημιουργίας του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ  είναι το Μουσείο να αποτελέσει ένα πολυχώρο πολιτισμού όπου ο επισκέπτης , μικρός ή μεγάλος ,εκτός απ΄ το να μπορεί να ταξιδέψει στο χρόνο γνωρίζοντας την ιστορία της Κάρλας να μπορεί και να συμμετέχει  σε ημερίδες ,διαλέξεις, μουσικές ή θεατρικές παραστάσεις. Για την υλοποίηση του στόχου αυτού προβλέπεται καταστατικά η δημιουργία των ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ  ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ – ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. οι οποίοι εθελοντικά – όπως εξάλλου και όλα τα μέλη του ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ.– προσφέρουν τις υπηρεσίες τους .

Επιλέχθηκε το κτίριο του παλιού  κινηματογράφου των Καναλίων επειδή   εξυπηρετούσε ως προς τη θέση και το εμβαδόν του Το Μάϊο του 2005 ενοικιάσθηκε από το ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. αυτός ο χώρος για να εκτεθούν οι συλλογές του.  Ήταν όμως  σε ερειπώδη κατάσταση και είχε υποστεί φθορές από τον χρόνο και την εγκατάλειψη. Από το 1968 έως το 1978 λειτουργούσε ως χειμερινό και θερινό σινεμά, από το 1982 έως και το 1993 ως «σπαστήρας» αμυγδάλων, ενώ από το 1994 και μετά ήταν εγκαταλειμμένο. Το ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ με δικά του έξοδα αποκατέστησε το κτίριο και απ’ το Δεκέμβριο του 2005 λειτούργησε αυτό το χώρο ως «Χώρο Προβολής του Λιμναίου Περιβάλλοντος και Πολιτισμού της Βοιβηίδος».

Ως το 2007 ο συγκεκριμένος χώρος έγινε σημείο αναφοράς για το ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ, φιλοξένησε τις εκδηλώσεις του και δέχτηκε επισκέψεις σχολείων και ιδιωτών .Το 2007 ως «ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΙΜΝΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΡΛΑΣ» το κτίριο  εντάχθηκε στο πρόγραμμα Ε.Π. Κ.Π Leader+ ενώ το Μάιο του 2007 άρχισαν οι εργασίες .Έγιναν αρκετές παρεμβάσεις στο οικοδόμημα και εμπλουτίστηκε με τεχνολογικό  εξοπλισμό. Όλες οι εργασίες  ολοκληρώθηκαν εντός του ίδιου έτους και το ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. βραβεύτηκε με Βραβείο Καλής Πρακτικής για το εγχείρημά του. Έτσι, πριν προλάβει να το καταστρέψει ο χρόνος, ξαναζωντάνεψε μετά από χρόνια ερήμωσης και εγκατάλειψης.

Το περιεχόμενό του

Ο ιδιόμορφος , σχεδόν πρωτόγονος, τρόπος ζωής των παρακάρλιων κατοίκων στην υγρή αγκαλιά της Βοιβηϊδας  ,αλλά και ο θάνατος του Βάλτου, η αποξήρανση της λίμνης, η ζωή στα παρακάρλια χωριά, ο αγώνας των αγροτών για απόκτηση γης  ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη μέσα από τις φωτογραφικές συλλογές:

  • Του βολιώτη φωτογράφου ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΕΤΣΙΟΥ
  • Του λαρισαίου φωτογράφου ΤΑΚΗ ΤΛΟΥΠΑ
  • Της ουμανίστριας   φωτογράφου ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

ΕΡΓΑΛΕΙΑ αυθεντικά και φωτογραφίες προσφορά των κατοίκων της περιοχής συμπληρώνουν την εικόνα που αποκομίζει ο επισκέπτης.

Πλούσιο αρχειακό υλικό προσφέρει γνώση στον επισκέπτη:

  • Χάρτες
  • Άδειες αλιείας
  • Απάνθισμα από τον ντόπιο τύπο του β΄μισού του 20ου αι.
  • Δύο μακέτες ( μια της λίμνης πριν την αποξήρανσή της και μια όπως μέλλεται να διαμορφωθεί)
  • Στο χώρο του Μουσείου λειτουργεί παιδικό εργαστήρι, υπάρχει τμήμα ιστορίας και μυθολογίας και τμήμα φυσικής ιστορίας. Μια συλλογή από πουλιά της Κάρλας ξετυλίγει στα μάτια του επισκέπτη τον πλούτο της ορνιθοπανίδας.
  • Ένα τμήμα της κεντρικής αίθουσας του ισογείου ,διακριτό απ’ τον υπόλοιπο χώρο και ολόπλευρα προσιτό σε σχήμα της άλλοτε λίμνης Κάρλας φιλοξενεί το κάρλιο καράβι με τα εργαλεία του ,με ομοιώματα ψαράδων καθώς και ομοίωμα καλύβας. Οι πρωτότυποι τρόποι αλιείας εκτίθενται μέσα σε νερό πολύ παραστατικά.

Το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας βρίσκεται στο Δ.Δ. Καναλίων του Δ. Κάρλας, 25 περίπου χλμ. ΒΔ της πόλης του Βόλου. Από το Βόλο δυο διαδρομές μπορεί ν’ ακολουθήσει κανείς με προορισμό τα Κανάλια. Η μία, η πιο ορεινή, μέσω Ν. Ιωνίας- Μελισσατίκων- Γλαφυρών- Κερασιάς. Η άλλη, η πεδινή, από τον εθνικό δρόμο που οδηγεί στη Λάρισα, με στροφή δεξιά στο ύψος του εργοστασίου Αρμάτων (ΠΕΒ)- πριν το Βελεστίνο, σημείο που απέχει απ’ τα Κανάλια 18 χλμ. περίπου.

«Η επόμενη χρονιά, το 2004, ξετυλίχτηκε γεμίζοντάς μας  άλλοτε με ικανοποίηση και άλλοτε με απογοήτευση. Ικανοποίηση γιατί το υλικό που συγκεντρώναμε με θέμα πάντα τη λίμνη Κάρλα αυξανόταν, απογοήτευση , γιατί όποια προσπάθεια κάναμε , είτε μέσω του Δήμου Κάρλας είτε μέσω των Συνεταιρισμών της περιοχής, να βρεθεί χώρος κατάλληλος για τη στέγαση και έκθεση αυτού του υλικού δεν ευόδωνε .Ήταν μικρότερη όμως, αυτή η απογοήτευση απ΄ τον ενθουσιασμό μας καθώς βλέπαμε τη συλλογή μας από φωτογραφικό και αρχειακό υλικό να αυξάνεται. Κοντά σ΄ αυτά ένα καράβι της Κάρλας ήρθε να προστεθεί. Φτιαγμένο απ΄ την αρχή , με τα μέτρα, τα υλικά και τον τρόπο που μας υπέδειξε ο παλιός καραβομαραγκός απ΄ το Στεφανοβίκειο Στέργιος Τσεκουρόπουλος. Υπερήλικας ο ίδιος επέβλεπε τα πάντα κι ο Γιάννης Οδεμησιανός ακολουθώντας τις οδηγίες του έδωσε σάρκα και οστά στη βάρκα και σε μας τη δυνατότητα να καταγράψουμε βήμα-βήμα αυτή την παραδοσιακή ντόπια ναυπηγική τέχνη.

Κι επειδή όποιος αναζητά τρόπο βρίσκει, καταλήξαμε με ίδια έξοδα να νοικιάσουμε στην καρδιά των Καναλίων ένα κτήριο, που η μοίρα του ήταν συνδεδεμένη με πολιτιστικές δράσεις. Παλιά  λειτουργούσε ως κινηματογράφος και για ένα διάστημα αργότερα ως βιοτεχνία αποφλοίωσης αμυγδάλων ,που είναι και το κύριο ντόπιο προϊόν. Έμεινε κλειστό για πολλά χρόνια ,λες και περίμενε την αναγέννησή του. Αυτή ήρθε, φτωχική αρχικά. Με πολλή προσωπική δουλειά απ΄τα μέλη του ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ. ο χώρος έγινε επισκέψιμος κι ας χρειαζόταν να γίνουν ακόμη πολλές παρεμβάσεις.  Άνοιξε  για το κοινό το Δεκέμβριο του 2005 με πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, αρχειακό υλικό, το καράβι της Κάρλας, την καλύβα και τα εργαλεία των ψαράδων».  (Απόσπασμα από άρθρο της Σταματίας Μωραΐτη και του Σωτήρη Γκανάτσιου  στο περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα»)